Για να πω την αλήθεια, έσκασα στα γέλια, όταν διάβασα τη σχετική στιχομυθία σε ένα διαδικτυακό μέσο,
θέλει να τον λένε έτσι!??
Τώρα, γιατί Βουκεφάλα και όχι Μίκυ-Μάους, ή Ντόναλντ Ντακ, δεν ξέρω να σας πω. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Ίσως έχει να κάνει με μια κρυφή του επιθυμία, κάτι σαν απωθημένο.
Πόση “πνευματικότητα” αναλύεται στα ρουθούνια μας, κατευθείαν βγαλμένη από τον στάβλο! Ανάμεσα σε χλιμιντρίσματα και σε έντονες αλογίσιες ορέξεις, σε καβαλίνες και σε χάμουρα το εμπνεύστηκε αυτό ο ποιητής; Μάλλον σε στιγμές οίστρου θα ήταν!
Σε τελική ανάλυση, γέλασα, διότι τη στιγμή εκείνη ξεπέρασαν
τα όρια της ξεφτίλας, για τα οποία τους είχα ικανούς. Η ζωή πάντα μας εκπλήσσει. Πρόκειται δε για πρόσωπα με δημόσιο λόγο και πολιτικό ρόλο, αν και «τριτάτζες» του συστήματος. Αυτό και μόνο, θα έπρεπε να δίνει στη στάση τους τον απαιτούμενο κοινωνικό σεβασμό, δίχως να εννοεί κανείς τη σεμνοτυφία.
ο Στρατηγός Άνεμος……
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.