Αντιθέτως, όλες οι κινήσεις της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δείχνουν πως μέσα σε ένα (δυστυχώς για τους άλλους, αλλά) ευνοϊκό γι αυτούς περιβάλλον προσπαθούν να στήσουν ξανά στα πόδια του το ιδιότυπο καθεστώς του «ανδρεοπαπανδρεϊσμού» σε μια νέα, προσαρμοσμένη στα δεδομένα της κρίσης εκδοχή του.
Όσοι διαβάζανε παλιότερα τα κείμενά μου στο φιλόξενο «Antinews» θα θυμούνται πως ανέκαθεν θεωρούσα – όπως οι περισσότεροι εξ υμών πιστεύω – τον «ανδρεοπαπανδρεϊσμό» ως την κύρια αιτία για την μετατροπή της χώρας σε αποτυχημένο κράτος (failed state). Η παλινόρθωση όθεν ενός παρόμοιου και ίσως πιο σκληρού καθεστώτος, θα αποτελέσει κατά τη γνώμη μου άμεσο κίνδυνο για την ίδια την ύπαρξη του ελληνικού κράτους.
Ο νέος «ανδρεοπαπανδρεϊσμός» που μας ετοιμάζουν, φαίνεται πως θα έχει πολλά κοινά στοιχεία με τα ιδιόρρυθμα λατινοαμερικανικά καθεστώτα που ενδημικά ταλαιπωρούν εδώ και αιώνες πολλά από τα κράτη της νοτίου και της κεντρικής Αμερικής. Τα κυριότερα από αυτά είναι ο απόλυτος κρατισμός, ο στυγνός νεποτισμός, η νομιμοποιημένη μετριοκρατία, η διάλυση της Παιδείας και η δημιουργία ενός καθεστωτικού στρατού κρατικοδίαιτων «ημετέρων» που να διαβιούν εις βάρος των «αντιπάλων» του ιδιωτικού τομέα.
Η επαναπρόσληψη των καθαριστριών του ΥΠΟΙΚ και η αναβάθμιση πολλών εξ αυτών σε δικαστικούς υπαλλήλους (!), το ξανα-άνοιγμα της ΕΡΤ Α.Ε., η αναβάθμιση των σχολικών φυλάκων και των δημοτικών αστυνομικών, η αλλαγή των περιφερειακών διευθυντών εκπαίδευσης με κομματικά στελέχη, η αποπομπή συλλήβδην όλων σχεδόν των διοικητών νοσοκομείων και η επανα-προκήρυξη των θέσεων ξεδιάντροπα και στα μούτρα των «θεσμών» με τα ίδια ακριβώς «βολικά» υποχρεωτικά κριτήρια (το εξής ένα (!): πτυχίο ΑΕΙ ή ΤΕΙ), η απόπειρα διορισμού κομματικών διευθυντών στα σχολεία (η οποία παρόλο που ανεκλήθη, μην έχετε καμιά αμφιβολία πως θα επανέλθει), η ευνοϊκή μισθολογική μεταχείριση των μετακλητών υπαλλήλων της κυβέρνησης, το μισθολόγιο των Δ.Υ. που προβλέπει αυξήσεις (!) μισθών, η επίμονη βούληση της διατήρησης αλώβητων των συντάξεων (ακόμη και των προκλητικά υψηλών των ΔΕΚΟ ή των πολλαπλών κάποιων αιρετών και Δ.Υ.) με αντίστοιχη επιδρομή στις εργοδοτικές εισφορές και τις ηλεκτρονικές τραπεζικές συναλλαγές και κυρίως η αναίσχυντη επιλογή της αντικατάστασης του περιορισμού των κρατικών δαπανών με «ισοδύναμες» αυξήσεις της φορολογίας και πολλαπλασιασμό ή μονιμοποίηση των έκτακτων εισφορών φυσικών προσώπων και εταιρειών, όλα τούτα και πολλά άλλα δείχνουν ξεκάθαρα τον προσανατολισμό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Πολλοί λένε πως ο κ. Τσίπρας δεν θα τολμήσει να εφαρμόσει το 3ο μνημόνιο γιατί είναι πολύ σκληρό και ανάλγητο. Δυστυχώς, όλοι αυτοί αρνούνται να δουν πως η σκληρότητα του 3ου μνημονίου είναι ετεροβαρής και κτυπά κυρίως την μεσαία – ανώτερη τάξη, μια τάξη που ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί πολιτικό του «αντίπαλο». Αρνούνται δηλαδή να παραδεχτούν πως το αριστερό μνημόνιο του κ. Τσίπρα έχει απόλυτο πολιτικό προσανατολισμό και αποτελείται από 90% φόρους και μονάχα 10% περιορισμό κρατικών δαπανών, ένα ποσοστό μικρό, που ακόμη κι αυτό «ροκανίζεται» σιγά-σιγά από τους κρατιστές υπουργούς του.
Υπάρχουν και εκείνοι οι πεισιθάνατοι του ιδιωτικού τομέα που λένε πως δεν θα προλάβει να τα κάνει όλα όσα ονειρεύεται ο κ. Τσίπρας, ακριβώς επειδή η μεσαία – ανώτερη τάξη θα εξουθενωθεί πολύ γρήγορα και πλέον δεν θα μπορεί να φοροδοτήσει άλλο. Αυτό θυμίζει το ανέκδοτο με τον καραγκιόζη που τον έδερνε ο αγάς και αυτός δεν αντιστεκόταν, ελπίζοντας να ιδρώσει από την προσπάθεια ο δυνάστης του, να κρυολογήσει και να πεθάνει. Κανείς δεν σκέπτεται πως η επίθεση ενάντια στους ακόμη «έχοντες» του ιδιωτικού τομέα είναι μέρος του σχεδίου της «πρώτη φορά αριστερά» για την δημιουργία του λατινοαμερικανικού καθεστώτος που πολύ επιθυμούν. Ακριβώς επειδή η μεσαία – ανώτερη τάξη του ιδιωτικού τομέα (όση απέμεινε ακόμη έστω) είναι τούτη την ώρα ο μόνος εν δυνάμει πολιτικός αλλά και κοινωνικός εχθρός ενός τέτοιου είδους καθεστώτος.
Βλέπουμε λοιπόν, όλο το «ανδρεοπαπανδρεϊκό» ΠΑΣΟΚ να έχει ήδη μεταπηδήσει στον ΣΥΡΙΖΑ – στην ουσία ΕΙΝΑΙ ο ΣΥΡΙΖΑ – και να προσπαθεί γρήγορα και στα μουλωχτά να ξαναπάρει στα χέρια του ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό που για ένα μικρό διάστημα είχε μερικώς απολέσει. Ο μόνος του αντίπαλος σε αυτή την προσπάθεια είναι οι «θεσμοί» που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο καταφέρνει ακόμη και τους ξεγελά και η μεσαία – ανώτερη τάξη για όσο καιρό ακόμη θα διαθέτει αυτή κάποια οικονομική και κοινωνική δυναμική. Δεδομένης της απουσίας αντιπολίτευσης, είναι φυσικό για όποιον θέλει να λατινοποιήσει την χώρα αλά Τσάβες ή Μοράλες, να κτυπά με κάθε τρόπο, του μνημονίου συμπεριλαμβανομένου, ακριβώς αυτό το κομμάτι της κοινωνίας το οποίο θα μπορούσε εν δυνάμει να του αντισταθεί.
Έχω δυσάρεστα νέα για όσους είναι έτοιμοι να παραδοθούν, για όσους σκέφτονται να φύγουν έξω «μέχρι να περάσει η μπόρα» ή για όσους πιστεύουν ότι ο κ. Τσίπρας θα πέσει μόνος του σαν ώριμο φρούτο. Αν δεν αντισταθούμε αυτοί που μπορούμε, αν λιγοψυχήσουμε τώρα, αν συμβιβαστούμε και ακόμη χειρότερα, αν παίξουμε τον ρόλο των χρήσιμων ηλιθίων συνεργαζόμενοι με την θέλησή μας στην δημιουργία αυτού του καθεστώτος, τότε θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Μιλάω για όλους αυτούς τους συνέλληνες που το καλοκαίρι ψήφισαν «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα. Μιλάω για όλους εμάς που πιστεύουμε πως η θέση της χώρας μας είναι στην Ευρώπη και όχι στην Λατινική Αμερική. Αν όλοι εμείς δεν αντισταθούμε με κάθε τρόπο τώρα, όσο ακόμη το υπό διαμόρφωση καθεστώς είναι αδύναμο, τότε λυπάμαι, αλλά θα το υποστούμε για πολλά, πάρα πολλά χρόνια στην πλάτη μας. Και κανείς Ευρωπαίος δεν θα μας λυπηθεί ούτε και θα μας συντρέξει. Αντίθετα, θα σφυρίζουν αδιάφοροι όλοι, χαρούμενοι κατά βάθος που γλύτωσαν από έναν τέτοιο μπελά, ένα τέτοιο κακό σπυρί στον .. απαυτό τους.
ΥΓ. Παρόλα αυτά, εύχομαι Χρόνια Πολλά και Καλή Χρονιά σε όλους μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.